‘Hamlet’, één van Shakespeares’ klassiekers, was de tweede voorstelling van het Artistiek Circuit. Alweer een voltreffer!

Broedermoord gevolgd door een huwelijk. Hamlet, in de knoop met zichzelf en bijna klaar voor het gesticht. Smoor op zijn grote liefde, tegelijk wraakzuchtig op alles en iedereen.

Abattoir Fermé is een theatergezelschap met Mechelen als thuisbasis. Hun inspiratie: ‘de wereld achter de wereld’. Geen theater is nog veilig voor hen. Gekende stukken worden bereid volgens hun eigen, aparte recept en zo ook ‘Hamlet’.

Het moet zo ongeveer het meest gespeelde stuk uit de theatergeschiedenis zijn, maar laat dat Abattoir Fermé niet tegenhouden om met Shakespeares ‘Hamlet’ aan de haal te gaan. Uiteraard, zoals we dat van Stef Lernous en de zijnen gewend zijn, komt daar weinig eerbied bij te pas. Ze schotelen u de fastfoodversie voor, geheel naar eigen kruiding.

Verwacht geen troonzalen, marmeren zuilen of paleistuinen. Wel een vuil volkscafé naar Vlaamse traditie, met een vloer vol bier en een mist van sigarettenrook die zich met het mes laat snijden. Het is een oord van platvloersheid, drankmisbruik en tristesse.

Tegelijkertijd vinden er een begrafenis en een bruiloft plaats, en daar horen pistolets en thermossen koffie bij, frieten en sloten sterke drank. Er wordt gezongen en gezopen, geflirt en gekibbeld. Aan de zijkant, mokkend achter een wankel tafeltje, zit Hamlet (Stefaan Degand) de andere stamgenoten te begluren. Hij zint op wraak op de oom die eerst zijn vader heeft vermoord en daarna met zijn moeder is getrouwd. Zijn geliefde Ophelia staat achter de bar glazen te wassen. Ze werpt hem kushandjes, maar hij ziet het amper. Afgekeerd van alles en iedereen kan hij slechts in zichzelf spitten: “Doen ik het of doen ik het niet? Wat denkt ge?” Liefdesverdriet wordt gedoofd door een stevige karaoke met ‘Paradise by the dashboardlight’ van Meatloaf.

Een bijna tragikomisch stuk waarin overdreven humor wordt afgewisseld met prachtige stukken tekst zoals alleen Shakespeare ze kan schrijven. Vaak waren deze teksten nog pakkender als men wist dat Stefaan Degand, hier Hamlet, zelf juist 2 mensen verloren heeft. Kortom: het gaat er los over zoals alleen Abattoir Fermé dat kan maar grijpt je alsnog bij de keel.